Noi vogliamo che la Grecia resti nell’Eurozona.
Noi cittadini e cittadine d’Europa, impegnati in movimenti, forze sociali e
partiti progressisti ci opponiamo al sacrificio della democrazia e della
partecipazione dei popoli alle decisioni che li riguardano in nome della
necessità di rassicurare i “mercati”. Siamo solidali con coloro che in Grecia,
come in molti altri paesi europei, vedono il loro futuro con angoscia e si
sentono indifesi di fronte ad una crisi che pare senza prospettive. Al tempo
stesso pensiamo che sia possibile ritrovare la strada della solidarietà e della
coesione europea definendo un percorso realistico di uscita dalla crisi, non
solo per la Grecia ma per tutta l'UE.
È un’illusione pensare che “Grexit” possa salvare l’euro e
l'UE. Lo stesso vale per le draconiane misure di taglio indiscriminato della
spesa pubblica, dove investimenti, spesa sociale, sprechi e malgoverno sono
messi tutti sullo stesso piano, con effetti devastanti sulla vita di milioni di
europei e sulle loro aspettative per il futuro.
Alla paura del futuro occorre sostituire la coesione e la democrazia
sovranazionale. Il popolo greco è la prima vittima del malgoverno e della
corruzione di molti politici ed attori economici, oltreché della mancanza di un
vero governo europeo. Ma per porre davvero un rimedio a questo grave
avvitamento, occorre che l’UE giochi una parte ben diversa rispetto a quella
proposta dal duo Merkozy, dal FMI e dalla Commissione. L’UE deve scegliere se
affossare se stessa e tornare a un’epoca rischiosa dei tutti contro tutti o
rilanciare il progetto di un’Unione federale a partire da un governo
democratico europeo, con un bilancio corrispondente alle sue ambizioni, che
possa emettere eurobonds e sia
responsabile di fronte al Parlamento.
Il primo, fondamentale banco di prova è cosa verrà fatto per e con la
Grecia in questo delicato periodo prima delle elezioni del 17 giugno. Sta anche
all’UE e ai suoi Stati membri dare un segnale positivo, subito.
La battaglia verte oggi intorno al Memorandum sottoscritto dal Governo
greco, dall'UE e dal FMI. Siamo convinti che l’imposizione pura e semplice, nei
termini previsti, del Memorandum così com’è, sia inaccettabile e
controproducente.
Chiediamo allora che le istituzioni europee, in primo luogo, si attivino
per:
1. riaprire la discussione sui punti più socialmente devastanti del
Memorandum stesso;
2. definire scadenze realistiche e fattibili per la messa in atto delle
riforme necessarie che non possono però continuare a scardinare lo Stato
sociale, lasciando inalterate le spese militari e i privilegi della Chiesa e
non ripartendone equamente i costi.
3. Lanciare subito un piano di aiuti economici e finanziari per la Grecia,
basato non sui soliti progetti di infrastrutture faraonici e fallimentari , ma
su un Green New Deal che descriva un
percorso centrato sulla riduzione della dipendenza dalle fonti fossili, sulla
riconversione ecologica della Grecia, ma anche su una dura battaglia alla
corruzione e un uso efficace dei Fondi europei. Occorrono poi garanzie europee
per permettere di congelare tutti i programmi di armamento, e un deciso
sostegno dell'UE per ottenere dati dettagliati sui depositi greci nelle banche
svizzere e di altri paesi.
Ma non basta “salvare” la Grecia. E’ l’intero
progetto dell’UE che oggi è a rischio, ferito dall’ideologia neo-liberista,
dall’egoismo dei governi nazionali e dall’illusione che per riportare la fiducia
sia necessario smantellare lo Stato sociale e ricostruire le frontiere. Questa
ricetta, imposta non solo alla Grecia, ma anche a numerosi altri paesi dell’Europa meridionale e orientale, non funziona.
Per superare la crisi occorrono due azioni
parallele.
La prima che superi la logica repressiva del “Fiscal
Compact” e lo renda del tutto inoperante, attraverso il lancio, a partire
dal Parlamento europeo e dalla Commissione europea, di una nuova serie di
misure che ri-orientino le risorse europee verso un piano europeo di sviluppo
ecologicamente e socialmente sostenibile – finanziato con la tassa sulle
transazioni finanziarie, con la carbon tax e con project bonds. In secondo luogo, dobbiamo fare pace con la
democrazia e organizzare, in vista delle elezioni europee del 2014, una
mobilitazione per un’Assemblea costituente, con il compito di redigere una
Costituzione federale da sottoporre al giudizio dei cittadini europei tramite
un referendum pan-europeo.
Non possiamo lasciare la responsabilità nelle
sole mani dei governi e della Commissione europea. Il Parlamento Europeo deve
riprendere l’iniziativa lanciando un urgente dibattito pubblico intorno a
concrete proposte di nuove leggi per affrontare la crisi e avviando un nuovo
processo costituente.
E’ ora di agire. Non c’è più tempo da
perdere.
Europa, 31 maggio 2012
Aderisci
all'appello alla mobilitazione dei cittadini europei per la Grecia e per
l’Europa il 9
giugno 2012. Organizza un
evento (flash mob, sit-in, pic-nic ecc.) nella tua città.
Scrivi a genova@mfe.it, tel. +39.347.0359693
We are all Greeks! We are all Europeans!
Call for action of
the European citizens for Greece and Europe. June, 9th 2012
We want Greece to stay in the Eurozone.
As citizens of Europe active in progressive politics
and social movements, we reject the choice to give up on democracy and people's involvement in
the decisions concerning them in order to "reassure markets". We express solidarity with those who, in Greece as in many other
countries, look to the future in anguish and feel helpless in the face of a
crisis apparently impossible to overcome. We do feel however that it is
possible to go the way of European cohesion and solidarity and, at the same time,
find a feasible path out of the crisis, not only for Greece but for the whole
EU.
It is an illusion to think that “Grexit” would save
the euro and the EU – the same goes for the draconian and indiscriminate cuts
to public spending, in which investments, social expenditure and wasteful
mismanagement are put on the same level, with devastating effects on the lives
of millions of Europeans and on their prospects for the future.
Fear for the future must be replaced by cohesion and
transnational democracy. The Greek people are the first victims of bad
governance, the corruption of many politicians and economic actors, and the
lack of a real European government. But to remedy this dramatic negative spiral
the EU must play quite a different part than the one so far played by the
Merkozy duo, the IMF and the Commission. The EU must decide whether to sabotage
itself and go back to the bad old days of all against all, or to relaunch the
project of a federal Union. The first requirement would be a European democratic
government accountable to Parliament, endowed with a budget adequate to its
ambitions, and thus in a position to emit Eurobonds.
The first and crucial test is what will be done for
and with Greece in the run-up to the elections of the 17th June. It is also up to the EU and the member
states to strike a positive note, now.
At stake is now the fate of the Memorandum signed by
the Greek government, the EU and the IMF. We are certain that simply imposing
the Memorandum as it is and within the foreseen deadline is unacceptable and
counterproductive.
We call therefore on the European institutions in the
first place to:
1. Reopen the discussion on the most socially detrimental parts of the
Memorandum itself;
2. Review of the deadlines to implement necessary reforms, which however
cannot continue to demolish the social state and at the same time leave the
military expenditure or the privileges of the Church untouched, or fail to
distribute its costs evenly;
3. Launch a plan of economic and financial aid for Greece now, not for the
usual mammoth projects of big infrastructures which are bound to failure, but
for a Green New Deal focussed on
reducing the dependence on fossil fuels and on the ecological reconversion of
Greece, as well as on a tough fight against corruption and an effective use of
European funds. No less needed are European guarantees so as to freeze all the
armament programmes, and a strong support on the part of the EU to obtain
detailed information about Greek deposits in Switzerland and in other
countries.
But “saving” Greece is not enough. The whole European
project is today at risk, strangled by all-market ideology, the selfishness of
national governments, and the illusion that trust can be regained by pulling
down the social state and putting up borders again. This prescription, which is
being imposed not only on Greece, but also on many other countries in Southern
and Eastern Europe, will not work.
In order to resolve the crisis we need to take two
parallel actions.
The first is to overcome the repressive logic of the
Fiscal Compact and pre-empt it by launching a new range of measures on the
initiative of the European Parliament and the European Commission in order to
re-orient European resources towards a European plan of socially and
ecologically sustainable development – these measures must be financed
through the Financial Transaction Tax, the Carbon Tax, and the Project Bonds.
The second is to make peace with democracy and organize a campaign in view of
the European elections in 2014 for a Constituent Assembly, whose task will be
to draft a federal Constitution to be submitted to the European citizens for
approval in a pan-European referendum.
We cannot leave the responsibility up to the
governments and the European Commission only. The European Parliament must
retake the initiative, launch a much-needed public debate around positive
proposals of new measures to handle the crisis, and start a new constituent
process.
It is time to act. There is no more time to waste.
Europe. May, 31th 2012
Join the call for action of the European
citizens for Greece and Europe on June, 9th 2012
. Organize an event (flash mob, sit-it, etc.)
in your city.
Email to: genova@mfe.it, mob.:
+39.347.0359693
Nous sommes tous des Grecs ! Nous sommes tous des
Européens !
Appel pour une action des citoyens
européens pour la Grèce et pour l’Europe le 9 juin 2012
Europe - 31
mai 2012
Nous voulons
que la Grèce reste dans l’eurozone.
En tant que citoyens d’Europe, actifs dans les
politiques progressistes et les mouvements sociaux, nous rejetons le choix de
laisser tomber la démocratie et l’engagement des populations dans les décisions
qui les concernent dans le but de «rassurer les marchés». Nous exprimons notre
solidarité avec ceux qui, en Grèce comme dans de nombreux autres pays,
regardent vers l’avenir avec angoisse et se sentent abandonnés en face d’une
crise apparemment impossible à juguler. Nous pensons néanmoins qu’il est possible de
suivre la voie de la cohésion et de la solidarité européenne et, dans le même
temps, de trouver une sortie possible de la crise, nous seulement pour la Grèce
mais pour l’Union européenne (UE) tout entière.
C’est une illusion de penser qu’un “Grexit”
(sortie de la Grèce de l’euro) sauverait l’euro et l’UE ; il en est de même en
ce qui concerne les coupes draconiennes et sans discrimination dans les
dépenses publiques, dans lesquelles les investissements, les dépenses sociales
et les gaspillages dûs à des erreurs de management sont mis dans le même
sac avec des effets dévastateurs sur la vie de millions d’Européens et sur
leurs perspectives pour l’avenir.
La peur de
l’avenir doit être remplacée par la cohésion et la démocratie transnationale.
Le peuple grec est la première victime de la mauvaise gouvernance, de la
corruption de nombreux politiciens et acteurs économiques et enfin, du manque
d’un réel gouvernement européen. Mais pour remédier à cette dramatique spirale
l’UE doit jouer une partition largement différente de celle jouée par le duo Merkozy,
le FMI et la Commission. L’UE doit décider de se
saborder et d’en revenir au mauvais anciens temps du tous contre tous ou
relancer le projet d’une union fédérale. Le premier besoin ce serait celui d’un
gouvernement européen
démocratique responsable devant le Parlement européen,
doté d’un budget en adéquation avec ses ambitions, et donc en mesure d’émettre
des eurobonds.
Le premier et crucial test c’est ce qui sera fait pour
et avec la Grèce dans la période précédant les élections du 17 juin. C’est
également à l’UE et à ses Etats membres d’introduire une note positive,
maintenant.
Le destin du Memorandum signé par le
gouvernement grec, l’UE et le FMI est dorénavant en jeu. Nous sommes convaincus
qu’imposer simplement ce Memorandum tel qu’il est et dans les délais
proposés serait inacceptable et contreproductif.
Nous appelons donc les institutions européennes, en
premier lieu, à :
1 / rouvrir la discussion sur les clauses les plus
socialement préjudiciables du Memorandum lui-même ;
2 / revoir les délais pour la mise en place des
réformes nécessaires, qui toutefois ne peuvent continuer à démolir l’Etat
social et en même temps à laisser intacts les dépenses militaires ou les
privilèges de l’Eglise, ni échouer à distribuer ses coûts de manière égalitaire
;
3 / lancer maintenant un plan d’aide économique et
financière à la Grèce, non pour les habituels projets colossaux de grosses
infrastructures vouées à l’échec, mais pour un New Deal écologique
centré sur la réduction de la dépendance à l’égard des énergies fossiles et sur
la reconversion écologique de la Grèce, ainsi que sur un combat serré contre la
corruption et sur un usage effectif des fonds européens. Des garanties
européennes sont tout aussi nécessaires afin de geler tous les programmes
d’armement ainsi qu’un soutien fort de l’UE pour obtenir des informations sur
les dépôts grecs en Suisse et dans d’autres pays.
Mais
«sauver» la Grèce ne suffit pas. C’est tout le projet européen qui est
aujourd’hui menacé, étranglé par l’idéologie du «tout marché», l’égoïsme des
gouvernements nationaux et l’illusion que la confiance peut être retrouvée par
la démolition de l’Etat social et le retour des frontières. Cette prescription,
qui est imposée non seulement à la Grèce, mais également à de nombreux autres
pays de l’Europe du sud et de l’est, ne fonctionnera pas.
Afin de
résoudre la crise nous devons mener deux actions en parallèle.
La première
est de dépasser la logique répressive du Pacte budgétaire et de l’anticiper par
le lancement d’une nouvelle série de mesures à l’initiative du Parlement
européen et de la Commission afin de réorienter les ressources européennes vers
un Plan européen de développement socialement et écologiquement soutenable. Ces mesures devant être financées au moyen de la taxe
sur les transactions financières, la taxe carbone et les project-bonds.
La seconde c’est d’organiser une campagne en vue des élections européennes de
2014 pour une Assemblée constituante dont la tâche serait de préparer un projet
de constitution fédérale à soumettre aux citoyens européens pour son
approbation par un referendum pan-européen.
Nous ne
pouvons pas laisser la responsabilité seulement aux gouvernements et à la
Commission. Le Parlement européen doit reprendre l’initiative, relancer un très
nécessaire débat public autour de propositions positives de nouvelles mesures
afin de gérer la crise et lancer un nouveau processus constituant.
C’est le temps de
l’action. Il n’y a plus de temps à perdre.
Είμαστε όλοι Έλληνες! Είμαστε όλοι
οι Ευρωπαίοι!
Ως πολίτες της Ευρώπης που δραστηριοποιούνται στην προοδευτική πολιτική και
κοινωνικά κινήματα, απορρίπτουμε το επιλογή να εγκαταλείψουν τη δημοκρατία και
τη συμμετοχή του λαού στις αποφάσεις που αφορούν τους, προκειμένου να
«καθησυχάσει τις αγορές». Εκφράζουμε την αλληλεγγύη με εκείνους που, στην
Ελλάδα ως σε πολλές άλλες χώρες, να κοιτάξουμε το μέλλον με αγωνία και αισθάνονται
αβοήθητοι στο πρόσωπο του ενός κρίση φαίνεται αδύνατο να ξεπεραστούν. Εμείς
όμως αισθάνονται ότι είναι δυνατό για να πάει η πλαίσιο της ευρωπαϊκής συνοχής
και αλληλεγγύης και, ταυτόχρονα, να βρούμε μια εφικτή διαδρομή από η κρίση, όχι
μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι ψευδαίσθηση να
πιστεύουμε ότι "Grexit" θα σώσει το ευρώ και την ΕΕ - το ίδιο ισχύει
και για η δρακόντεια και αδιάκριτη περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, στις οποίες
οι επενδύσεις, την κοινωνική δαπανών και σπάταλη κακοδιαχείριση τίθενται στο
ίδιο επίπεδο, με καταστροφικές επιπτώσεις στις ζωές εκατομμυρίων Ευρωπαίων και
τις προοπτικές τους για το μέλλον. Ο φόβος για το μέλλον πρέπει να
αντικατασταθεί από τη συνοχή και τη διακρατική δημοκρατία. Ο Οι Έλληνες είναι
τα πρώτα θύματα της κακής διακυβέρνησης, η διαφθορά πολλών πολιτικών και
οικονομικών παραγόντων, και η έλλειψη μιας πραγματικής ευρωπαϊκής κυβέρνησης.
Αλλά για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση δραματική δίνη η ΕΕ πρέπει να
διαδραματίσει ένα διαφορετικό μέρος από εκείνο που μέχρι τώρα διαδραμάτισε η
Merkozy δίδυμο, το ΔΝΤ και την Επιτροπή. Η ΕΕ πρέπει να αποφασίσει αν να
σαμποτάρει το ίδιο και να πάνε πίσω στις παλιές κακές ημέρες όλων εναντίον
όλων, ή για την επανέναρξη της του έργου της ομοσπονδιακής Ένωσης. Η πρώτη
απαίτηση θα είναι μια ευρωπαϊκή δημοκρατική κυβέρνηση να λογοδοτεί στο
Κοινοβούλιο, το οποίο διατέθηκε προϋπολογισμός επαρκεί για να του φιλοδοξίες,
και έτσι είναι σε θέση να εκπέμπουν τα ευρωομόλογα. Το πρώτο και αποφασιστικό
κριτήριο είναι το τι θα γίνει και για την Ελλάδα με τις αραμονές μέχρι το εκλογές της 17 του Ιουνίου.
Επίσης, εναπόκειται στην ΕΕ και τα κράτη μέλη προκειμένου να επιτύχει μια
θετικό, τώρα. Αυτό που διακυβεύεται τώρα είναι η μοίρα του μνημονίου που
υπεγράφη από την ελληνική κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ. Είμαστε σίγουροι ότι η
επιβολή του Μνημονίου απλά όπως είναι και μέσα η προβλεπόμενη προθεσμία είναι
απαράδεκτη και αντιπαραγωγική.
Καλούμε, συνεπώς, τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα στην πρώτη θέση για να:
1. Ανοίξτε ξανά τη συζήτηση για τις πιο κοινωνικά επιζήμια μέρη του
μνημονίου το ίδιο?
2. Επανεξέταση των προθεσμιών για την υλοποίηση των αναγκαίων
μεταρρυθμίσεων, η οποία όμως δεν μπορεί να συνεχίσει να κατεδαφίσουν το
κοινωνικό κράτος και την ίδια στιγμή αφήνουν το στρατιωτικό τις δαπάνες ή τα
προνόμια της Εκκλησίας ανέγγιχτη, ή αδυνατούν να διανέμει ομοιόμορφα το κόστος?
3. Έναρξη ενός σχεδίου οικονομικής και χρηματοδοτικής βοήθειας για την
Ελλάδα τώρα, όχι για την συνήθη μαμούθ έργα των μεγάλων υποδομών, οι οποίες
δεσμεύονται σε αποτυχία, αλλά για ένα Πράσινο New Deal επικεντρώθηκαν στη
μείωση της εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα και η οικολογική μετατροπή της
Ελλάδα, καθώς και σε μια σκληρή μάχη κατά της διαφθοράς και αποτελεσματική
χρήση των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Όχι λιγότερο που απαιτείται είναι ευρωπαϊκές
εγγυήσεις έτσι ώστε να παγώσουν όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα, και μια ισχυρή
στήριξη εκ μέρους της η ΕΕ να λάβει λεπτομερείς πληροφορίες για την ελληνική
καταθέσεις στην Ελβετία και στην άλλες χώρες. Αλλά "εξοικονόμηση" Η
Ελλάδα δεν είναι αρκετή. Το όλο σχέδιο της ευρωπαϊκής βρίσκεται σήμερα σε
κίνδυνο, στραγγάλισε από όλα-την ιδεολογία της αγοράς, την ιδιοτέλεια των
εθνικών κυβερνήσεων, και την ψευδαίσθηση ότι εμπιστοσύνης μπορεί να επανακτηθεί
από το τράβηγμα κάτω του κοινωνικού κράτους και τη θέση των συνόρων και πάλι.
Αυτό συνταγή, που έχει επιβληθεί όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλά άλλα
χώρες της Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης, δεν θα λειτουργήσει.
Για την επίλυση της κρίσης πρέπει να κάνουμε δύο παράλληλες δράσεις. Η
πρώτη είναι να ξεπεραστεί η κατασταλτική λογική του φορολογικού Compact και
προκαταλαμβάνει από έναρξη μιας νέας σειράς μέτρων για την πρωτοβουλία του
Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προκειμένου να
αναπροσανατολίσει τους πόρους προς την κατεύθυνση μιας ευρωπαϊκής Ευρωπαϊκό
σχέδιο της κοινωνικά και οικολογικά βιώσιμη ανάπτυξη - αυτά τα μέτρα πρέπει να
είναι χρηματοδοτούνται μέσω του φόρου χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, το φόρο
άνθρακα, και τα ομόλογα έργων. Το δεύτερο είναι να κάνουμε ειρήνη με τη
δημοκρατία και να οργανώσει μια εκστρατεία εν όψει των Ευρωπαϊκές εκλογές το
2014 για μια Συντακτική Συνέλευση, της οποίας έργο θα είναι να συντάξει ένα
ομοσπονδιακού συντάγματος που θα υποβληθεί στους ευρωπαίους πολίτες για την έγκριση
σε πανευρωπαϊκό Ευρωπαϊκή δημοψήφισμα. Δεν μπορούμε να αφήσουμε την ευθύνη
μέχρι τις κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μόνο. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
πρέπει να ξαναπάρει την πρωτοβουλία, ξεκινήσει μια πολυπόθητη δημόσιο συζήτηση
γύρω από θετικές προτάσεις νέων μέτρων για να χειριστεί την κρίση, και να
ξεκινήσει μια νέα συντακτική διαδικασία. Είναι καιρός να δράσουμε.
Δεν υπάρχει περισσότερος χρόνος για χάσιμο. Ευρώπη. Μαΐου, 2012 31ο
Ενώστε την έκκληση για δράση των ευρωπαίων πολιτών για την Ελλάδα και την
Ευρώπη τον Ιούνιο, 9ος 2012
Οργανώστε μια εκδήλωση (flash mob, sit-ότι, κλπ.) στην πόλη σας.
Στείλτε e-mail στο: genova@mfe.it, κιν:. +39.347.0359693
Facebook: Είμαστε όλοι Έλληνες και οι Ευρωπαίοι.
First subscribers:
Monica Frassoni (presidente Verdi
Europei), Nicola Vallinoto (Movimento federalista europeo), Pietro De Matteis
(presidente, European Federalist Party), Barbara Spinelli (editorialista
Repubblica), Virgilio Dastoli (presidente consiglio italiano Movimento
Europeo), Francesca Lacaita (Mfe/Sel UK), Lorenzo Marsili (direttore, European
Alternatives), Gianni Pittella (vicepresidente del Parlamento Europeo), Flavio
Lotti (coordinatore Tavola della Pace), Gennaro Migliore (responsabile esteri
Sel), Brando Benifei (vicepresidente, Ecosy), Terry Reintke (portavoce,
Federation of Young European Greens), Peter Oomsels (presidente, JEF-Belgique),
Paolo Acunzo (vicesegretario Mfe), Francesco Martone (forum politiche
internazionali, Sel), Yves Gernigon (presidente, European Federalist Party), Chiara
Tamburini (Sel Belgio), Andrea Pisauro (Sel UK), Enrico Calamai e Damiano
Torretti (Sel), Eliana Capretti (Mfe Napoli), Michele Ciavarini Azzi (President
UEF Belgique), Hans Mund (founder of Citizen-E), Samuele Pii (Mfe Firenze),
Giacomo Filibeck (PD), Antonio Padoa Schioppa (Mfe Milano), Jean Francis
Billion (Fedechoses), Domenico Rossetti di Valdalbero (SG UEF-Belgique), Paul
Frix (Vice-président UEF-Belgique), Paolo Clarotti (UEF-Bel), Lamberto Zanetti
(Mfe Emilia Romagna), Piergiorgio Grossi (Mfe Genova), Sandro Gozi (PD), Paolo
Ponzano (Mfe Roma)
First subscribers (without organizations):
Monica Frassoni, Nicola
Vallinoto, Pietro De Matteis, Barbara Spinelli, Virgilio Dastoli, Francesca
Lacaita, Lorenzo Marsili, Gianni Pittella, Flavio Lotti, Gennaro Migliore,
Antonio Padoa Schioppa, Brando Benifei, Terry Reintke, Peter Oomsels, Paolo
Acunzo, Francesco Martone, Yves Gernigon, Chiara Tamburini, Andrea Pisauro,
Enrico Calamai, Damiano Torretti, Eliana Capretti, Michele Ciavarini Azzi, Hans
Mund, Samuele Pii, Giacomo Filibeck, Jean Francis Billion, Antonio Padoa
Schioppa, Domenico Rossetti di Valdalbero, Paul Frix, Paolo Clarotti, Lamberto
Zanetti, Piergiorgio Grossi, Sandro Gozi, Paolo Ponzano.
Updated June, 6th 2012
Nessun commento:
Posta un commento